سفرنامه(۳):

آقا - مملکت رو آب برد!

طهران را پنج دروازه باشد به اسامی:

دروازه دولت -دروازه دولاب-دروازه غار-دروازه قزوين -دروازه شميران که هر قشر از دروازه خود عبور کنند که شرح آن در فصول بعد خواهد آمد.

و اما شهر برج و بارو ندارد ليکن عمارات مرتفع است که از بارو درازتر و عالی تر است و بيشتر عمارات پنج اشکوب به بالا باشد. و اندر شهر اشجار را قطع نموده عمارت بنا گرديده تا قيمت زمين سر به فلک الافلاک زده باشد. مثلا يک منزل کلنگی که زمين وی بيست گز در دوازده گز باشد به چهل ميليون دينار مغربی معاملت کنند.

آب شهر بس خوشگوار باشد ليکن کفاف جماعت نکند و روايت کنند که در قحطی دوسال قبل آب را جيره بستند و به هر کس يک آفتابه بيشتر ندادند. اين بود عاقبت مردمی که معصيت کنند و زن و مردشان با هم اختلاط نمايند. تا اينکه علما نماز باران خواندند تا باران رحمت ببارد.

اکنون به برکت قدوم ما و اثر نمازهای باران آنچنان آبريزشی از آسمان شروع شده که همه مملکت را آب گرفته و خوف آن است که همه را آب ببرد!

آيا کسی هست نماز توقف باران بداند؟؟

بهتر باشد که خلایق دوباره معصیت کنند تا باران رحمت قطع شود.