کودکانه:

چند تا بچه داشتند تو کوچه خاکبازی ميکردند. بعد از بازی توی خاک و خل ها سروع کردند در مورد آرزوهاشون صحبت کردن:

يکی شون که از همه ريزه ميزه تر بود و آب دماغش روی لبش آمده بود و چند تا پشه هم روی گوشه لبش نشسته بودند گفت:

- من بزرگ شدم ميخوام مثل شهيد رجايی بشم!

بچه ها گفتند: تو اول برو دماغتو پاک کن.

اون يکی که کش زير شلواريش شل بود و شلوارش در حال افتادن بود گفت:

- من وقتی بزرگ بشم ميخوام مثل رضا شاه بشم البته از نوع حزب اللهی اش.

بچه ها گفتند: شلوارت نيفته!

اون يکی که خيلی ديگه پت و پيس بود و موهای اجغ وجغی داشت گفت:

- من اگه بزرگ بشم ميخوام رئيس جمهور بشم تا پولدار بشم و با پول هام برم يه شونه بخرم موهامو شونه کنم.

بچه ها گفتند: برو کنار بزار باد بياد.

- اون يکی شون که بچه اليگودرز بود و يه خورده منگول هم بود گفت:

- من اگه مقام رهبری صلاح دانستند بزرگ بشم اونوقت با تبعيت از رهنمودهای امام راحل و مقام رهبری به همه نفری پنجاه هزار تومان ميدم.

بچه ها گفتند: زکی. خدا شفات بده

- اون يکی که يه خورده تپل مپل بود و از اون بچه پرروهای روزگار بود ،در حالی که دستش را به پشتش فرو کرده بود و پشتش رو می خاراند گفت:

- من اگه بزرگ شدم ميخوام امير کبير بشم!

بچه ها بلند شدند و يه کتک مفصلی به او زدند. او گفت: خب بابا چرا ميزنيد اگه امير کبير نشد خب ميشم سنگ پای قزوين!!!

بچه ها ولش کردند. وقتی چند قدم از بچه ها فاصله گرفت مثل همه بچه پرروها گفت: اگه بزرگ شدم دوباره کانديد ميشم!

با گفتن اين حرف که مثل فحش خواهر مادر به بچه ها بود پا به فرار گذاشت.